Δημήτρης Αγγελής
Ο Δημήτρης Αγγελής (Αθήνα, 1973) σπούδασε θεολογία και είναι διδάκτωρ φιλοσοφίας. Ποιητής και δοκιμιογράφος, έχει βραβευτεί με κρατικό βραβείο ποίησης, διευθύνει το περιοδικό Φρέαρ και συνδιευθύνει την ετήσια έκδοση χριστιανικού διαλόγου και πολιτισμού Ανθίβολα. Είναι πρόεδρος του Κύκλου Ποιητών.
Ορέστης Ανδρεαδάκης
O Ορέστης Ανδρεαδάκης είναι ο Kαλλιτεχνικός Διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Συμμετείχε στην ίδρυση του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας» (1995) και του Athens Open Air Film Festival (2010), τα οποία και διηύθυνε από το 2007 μέχρι το 2016. Εργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφου και δημοσιογράφος σε εφημερίδες, περιοδικά και στην τηλεόραση. Επίσης σχεδίασε, οργάνωσε και επιμελήθηκε εικαστικές εκθέσεις στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και στη Γενεύη. Το 2017 ήταν επιμελητής της επίσημης ελληνικής συμμετοχής στην 57η Μπιενάλε της Βενετίας. Το 2013 τιμήθηκε με τον τίτλο του Ιππότη του Τάγματος των Γραμμάτων και των Τεχνών της Γαλλίας. H πρώτη του ποιητική συλλογή Σκοτεινός πληθυντικός τιμήθηκε με το χρυσό βραβείο καλύτερης εικονογράφησης ΕΒΓΕ το 2022.
Πατήρ Βασίλειος Θερμός
Ο πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Θερμός είναι ψυχίατρος παιδιών και εφήβων, διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, και πρώην καθηγητής στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών. Έχει μετεκπαιδευτεί ως επισκέπτης επιστήμων στο Πανεπιστήμιο Harvard, στο Boston University, στο Boston College, και στο Andover Newton, καθώς και ως επισκέπτης ερευνητής στο Institute for Medical Humanities του Πανεπιστημίου του Τέξας. Βιβλία και άρθρα του έχουν μεταφραστεί σε οκτώ γλώσσες. Είναι διευθυντής έκδοσης του περιοδικού Ψυχής δρόμοι. Για το έργο του έχουν εκπονηθεί δύο μεταπτυχιακές εργασίες. Συνεργάστηκε με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών πάνω στη σχέση Ψυχανάλυσης και Ορθοδοξίας στα πλαίσια του προγράμματος «Επιστήμη στον Ορθόδοξο κόσμο». Έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με ζητήματα σεξουαλικού προσανατολισμού και φύλου, καθώς και με το φαινόμενο της θρησκευτικής μεταστροφής στις ΗΠΑ. Το 2018 έλαβε το βραβείο συγγραφής επιστημονικής μελέτης για τη σχέση πνευματικότητας και ψυχικής υγείας, σε σχετικό διαγωνισμό του Ελβετικού Ιδρύματος Jean-Marc Fischer. Επίσης έχει εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές στα ελληνικά και μία στα αγγλικά.
Απόστολος Καρπόζηλος
Ο Απόστολος Καρπόζηλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1942. Σπούδασε μεσαιωνική ιστορία και βυζαντινή φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Illinois (M.A. 1966), στο Yale (M.Ph., Ph.D. 1971) και στη συνέχεια στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου (Institut fuer Byzantinistik 1972-1975), ως υπότροφος της Alexander von Humboldt Stiftung. Aπό το 1978 διδάσκει Βυζαντινή Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
Γιάννης Κολοκοτρώνης
Ο Γιάννης Κολοκοτρώνης (Αθήνα, 1962) είναι Καθηγητής Ιστορίας και Θεωρίας της Δυτικής Τέχνης στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στην κοινωνική και θεωρητική ιστορία της τέχνης στον 20ό αιώνα και στη σύγχρονη ελληνική τέχνη. Έχει επιμεληθεί εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχει συμβάλει στη δημιουργία της Πινακοθήκης Κυκλάδων (1994) και το Πάρκο Σύγχρονης Τέχνης στη Νέα Ιωνία Βόλου (2004). Είναι συγγραφέας πολυάριθμων άρθρων και μελετών σε περιοδικά τέχνης και στον Τύπο από το 1986 έως σήμερα, και έχει εκδώσει πάνω από είκοσι βιβλία. Υπήρξε υπότροφος του Fulbright και προσκεκλημένος του AED/USIA. Είναι μέλος της AICA, της ΕΕΙΤ και άλλων επιστημονικών οργανισμών. Η ερευνητική και διδακτική του δραστηριότητα συνδυάζει τη θεωρία της τέχνης με τον δημόσιο ρόλο των πολιτιστικών θεσμών.
Γιώργος Οικονομόπουλος
Ο Γιώργος Οικονομόπουλος είναι δικηγόρος. Είναι απόφοιτος του Νομικού τμήματος της Νομικής Σχολής Αθηνών. Έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι (Paris II – Sorbonne) στο Ποινικό Δίκαιο. Από το 1987 ασχολείται με τις αξιόποινες προσβολές δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και ιδιαίτερα με τις προσβολές επί καλλιτεχνικών έργων, Αρχαιοτήτων και εν γένει της Πολιτιστικής κληρονομιάς, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση της σχετικής νομολογίας. Είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ποινικού Δικαίου και της Ένωσης Ελλήνων Ποινικολόγων. Είναι Νομικός Σύμβουλος της Εθνικής Πινακοθήκης και Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου.
Kωνσταντίνος Παπαγεωργίου
O Kωνσταντίνος Α. Παπαγεωργίου είναι ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφίας του Δικαίου της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα και έλαβε τον διδακτορικό του τίτλο στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Στα διαρκή ερευνητικά του ενδιαφέροντα συμπεριλαμβάνονται τα φιλοσοφικά θεμέλια του Ποινικού Δικαίου, η θεωρία του δίκαιου πολέμου και η φιλοσοφία των διεθνών σχέσεων. Πιο πρόσφατα έχει εστιάσει στη σχέση Ελευθερίας, Δημοκρατίας και Ισότητας ως θεμελιωδών αρχών του Δικαίου και της Πολιτικής. Κατά καιρούς συνεισφέρει κείμενα σχετικά με τη σχέση Τέχνης, Φιλοσοφίας και Πολιτικής. Το βιβλίο του Τα καθήκοντά μας προς τους πρόσφυγες έχει τιμηθεί με το ειδικό κρατικό βραβείο δοκιμίου για ένα κοινωνικά ευαίσθητο θέμα (2019). Είναι μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής του Ιδρύματος της Βουλής και πρόεδρος της πρόσφατα συσταθείσας Ελληνικής Ένωσης Φιλοσοφίας του Δικαίου.
Μιλτιάδης Παπανικολάου
Ο Μιλτιάδης Μ. Παπανικολάου σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. Νεοελληνική Φιλολογία και Αρχαιολογία. Υπηρέτησε ως καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης για τρεις και πλέον δεκαετίες. Υπήρξε υπότροφος του Ι.Κ.Υ. για σπουδές στην Ιστορία της Τέχνης στο πανεπιστήμιο του Μονάχου.
Μελέτησε εκτεταμένα τις ελληνογερμανικές καλλιτεχνικές σχέσεις στον 19ο αιώνα ως υπότροφος του Ιδρύματος Alexander von Humboldt. Υπήρξε διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής Θεσσαλονίκης και Υφηγητής στην αντίστοιχη σχολή του ΕΚΠΑ. Διετέλεσε πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας και κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ.
Έγραψε συνολικά έντεκα βιβλία με αντικείμενο την Ιστορία της Τέχνης, αρκετές μονογραφίες για καλλιτέχνες και πάμπολλες μελέτες και άρθρα για την Τέχνη και τον Πολιτισμό. Το τελευταίο του βιβλίο Η Ελληνική Επανάσταση στην Τέχνη. Από τον Ντελακρουά στον Παρθένη βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 2024. Οργάνωσε και επιμελήθηκε πολλές εκθέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, και είχε την ευθύνη και εποπτεία επιστημονικών καταλόγων εκθέσεων ελληνικού και διεθνούς ενδιαφέροντος. Επίσης, οργάνωσε επιστημονικά συνέδρια τοπικής ιστορίας, αλλά και διεθνείς συναντήσεις για κορυφαία ζητήματα και πρόσωπα της ιστορίας της τέχνης, και επιμελήθηκε μεταφράσεις εκδόσεων στα ελληνικά εμβληματικών έργων διάσημων συγγραφέων για την ιστορία και θεωρία της τέχνης.
Υπηρέτησε τον πολιτισμό από πολλές θέσεις ευθύνης. Χρημάτισε αντιπρόεδρος του πρώτου Δ.Σ. του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, για την ίδρυση του οποίου έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο, και εργάστηκε ως διευθυντής του για οκτώ περίπου χρόνια, υλοποιώντας ένα ευρύ πρόγραμμα εκθέσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Πολυετής υπήρξε η παρουσία του ως μέλους Δ.Σ. και επιτροπών σε πολιτιστικά ιδρύματα του Δήμου Θεσσαλονίκης, όπως στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο, στη Δημοτική Πινακοθήκη και στα «Δημήτρια», αλλά και καλλιτεχνικών επιτροπών του Α.Π.Θ. και του ΥΠΠΟ.
Το 2000, ως διευθυντής του ΚΜΣΤ, υπέγραψε – μαζί με τον αείμνηστο καθηγητή Δημήτρη Φατούρο, τότε πρόεδρο του ΚΜΣΤ – τα συμβόλαια αγοράς της διάσημης Συλλογής Κωστάκη με έργα της ρωσικής πρωτοπορίας για λογαριασμό του Μουσείου. Σήμερα είναι ομότιμος καθηγητής του Α.Π.Θ.
Κατερίνα Στενού
Η Κατερίνα Στενού είναι απόφοιτος φιλοσοφίας του ΕΚΠΑ και διδάκτορας των επιστημών της εκπαίδευσης της Σορβόννης, ειδικευμένη στην διαπολιτισμική επικοινωνία. Διετέλεσε Διευθύντρια στην Ουνέσκο στη Διεύθυνση Πολιτισμικού Πλουραλισμού, στη Διεύθυνση Πολιτιστικών Πολιτικών και Διαπολιτισμικού Διαλόγου, ενώ αργότερα ανέλαβε το Πρόγραμμα Δράσης για μια Κουλτούρα Ειρήνης και μη Βίας στον ιίδιο οργανισμό. Η Κ. Στενού είχε καθοριστικό ρόλο σε σημαντικές διαπραγματεύσεις υψηλού επιπέδου, όπως η Οικουμενική Διακήρυξη της UNESCO για την Πολιτιστική Πολυμορφία (2001), η Σύμβαση για την Προστασία και Προώθηση της Πολυμορφίας της Πολιτιστικής Έκφρασης (2005) και το Σχέδιο Δράσης για την Διεθνή Δεκαετία Προσέγγισης των Πολιτισμών (2013-2022), που ακολούθησε την Διεθνή Δεκαετία Προώθησης μιας Κουλτούρας Μη Βίας και Ειρήνης προς όφελος των παιδιών του κόσμου (2001-2010). Επίσης συνέταξε το Καρταστατικό και τον Κανονισμό του Διεθνούς Βραβείου « UNESCO-Ελλάδας Μελίνα Μερκούρη για τη Διαφύλαξη και Διαχείριση Πολιτιστικών Τοπίων,1995 ».Παράλληλα, εργάστηκε στην οικοδόμηση και ενίσχυση συνεργασιών με άλλους πολυμερείς οργανισμούς όπως το Συμβούλιο της Ευρώπης, η ALECSO, η ISESCO, η OIF, η Συμμαχία των Πολιτισμών, για την οποία υπηρέτησε ως Σημείο Επαφής στην UNESCO, και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Κ. Στενού είναι μέλος διαφόρων ερευνητικών ιδρυμάτων και έχει δημοσιεύσει ή συντονίσει πλήθος βιβλίων και άρθρων, μεταξύ των οποίων τα «Η Μελίνα Μερκούρη και η Ουνέσκο : Στοίχημά μου η ελπίδα, 1995», “Εικόνες του Άλλου, η Διαφορά: από το Μύθο στην Προκατάληψη” (Seuil/Εκδόσεις UNESCO, 1998, μεταφρασμένο στα ελληνικά από τις εκδόσεις Εξάντας), “Sustainable pluralism and the future of belonging” (στο World Culture Report 2000 «Πολιτισμική Διαφορετικότητα, Σύγκρουση και Πλουραλισμός», σε συνεργασία με τον Arjun Appadurai, UNESCO Publishing, 2000), “Interculturality at UNESCO – The Benefits of Diversity” (στο The Wealth of Diversity, Highlights of the 2004 General Conference of the International Association of Universities) και άλλα.
Συραγώ Τσιάρα
Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1968. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης (1985-1989). Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνική Ιστορία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Leeds, στην Αγγλία. Εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με θέμα το ρόλο της δημόσιας γλυπτικής στη διαμόρφωση της εθνικής μνήμης και αναγορεύτηκε διδάκτωρ το 2000. Το 2002 κατέλαβε θέση επιμελήτριας-ιστορικού τέχνης στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, με κύριο έργο την έρευνα, μελέτη, τεκμηρίωση και εκθεσιακή προβολή της Συλλογής Κωστάκη Ρωσικής Πρωτοπορίας στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Παράλληλα εργάστηκε ως διδάσκουσα στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (2003-2006). Από το 2007 μέχρι το 2020 ανέλαβε τη διεύθυνση του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Από το 2018 μέχρι το 2022 διηύθυνε το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης-Συλλογές Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης του Μητροπολιτικού Οργανισμού Μουσείων Εικαστικών Τεχνών Θεσσαλονίκης-MOMus καθώς και την Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης. Διετέλεσε επιμελήτρια του Ελληνικού Περιπτέρου στην 55η Μπιενάλε της Βενετίας. Ανέλαβε τη διεύθυνση της Εθνικής Πινακοθήκης-Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου το 2022.
