Υπαίθριος χορός, 1738

Μέσα στο κλίμα του Ροκοκό, κατά το πρότυπο των «υπαίθριων γιορτών» του Βαττώ (Jean Antoine Watteau, 1684-1721) στις οποίες εύθυμες συντροφιές διασκεδάζουν ανέμελα στην εξοχή ερωτοτροπώντας κινείται και ο Υπαίθριος χορός του 1738 φιλοτεχνημένος από τον Φραζ-Κριστόφ Γιάννεκ (Franz-Christoph Janneck, Γκρατς 1703 – Βιέννη 1761), κύριο εκπρόσωπο του είδους στην Αυστρία.

Το έργο αγοράστηκε από την Εθνική Πινακοθήκη το 1967 με χρήματα του κληροδοτήματος Αλεξάνδρου Σούτσου.

Στους κήπους ενός εξοχικού αρχοντικού ή ανακτόρου πλήθος αριστοκρατών παρευρίσκονται σε μια υπαίθρια γιορτή. Στο μέσο του έργου ένα ζευγάρι, προφανώς οι οικοδεσπότες, ανοίγει το χορό, ενώ γύρω τους γυναίκες και άντρες ντυμένοι με κομψά ρούχα εξοχής συνομιλούν, φλερτάρουν, κάνουν βόλτες. Τα λαμπερά χρώματα που χρησιμοποιεί ο Γιάννεκ γίνονται πιο έντονα πάνω στο χάλκινο υπόστρωμα, το οποίο, όπως και στον πίνακα της Πινακοθήκης, χρησιμοποιεί συνήθως για τις συνθέσεις του.