Διαμαντόπουλος Διαμαντής

Το 1922, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, ήρθε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Έχοντας από μικρός εκδηλώσει ενδιαφέρον για την τέχνη και πριν αρχίσει τις σπουδές του, δημοσίευσε το 1929 σκίτσα του στο περιοδικό του Γ. Ξενόπουλου “Η Διάπλασις των Παίδων”, με το ψευδώνυμο Ακάμας. Από το 1931 ως το 1936 σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών, με δασκάλους τον Δημήτριο Μπισκίνη και τον Κωνσταντίνο Παρθένη, ενώ το 1934, σπουδαστής ακόμη, φιλοτέχνησε σκηνικά και κοστούμια για την Άλκηστι του Ευριπίδη, που ανέβασε στη Λαϊκή Σκηνή ο Κάρολος Κουν. Η εκθεσιακή του δραστηριότητα ξεκίνησε ενώ ήταν ακόμη μαθητής, με την παρουσίαση των πρώτων κυβιστικών του έργων το 1930 στο “Ατελιέ”, μετά από παρότρυνση του Φώτου Γιοφύλλη, ενώ τον επόμενο χρόνο εξέθεσε στο “Άσυλο Τέχνης”. Το 1949 οργάνωσε μεγάλη ατομική έκθεση στην γκαλερί Ρόμβος, την οποία ακολούθησε ένα μεγάλο διάστημα απουσίας και απομόνωσης, που διακόπηκε το 1975, όταν παρουσίασε ατομική στην “Ώρα”. Έλαβε επίσης μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως η Διεθνής Έκθεση Πλαστικών Τεχνών το 1977 στο Βελιγράδι, τα Ευρωπάλια το 1982 και η Μπιεννάλε της Βενετίας την ίδια χρονιά, ενώ το 1978 η Εθνική Πινακοθήκη οργάνωσε αναδρομική παρουσίαση του έργου του. Εκπρόσωπος της Γενιάς του ’30, ο Διαμαντόπουλος επηρεάστηκε από την παράδοση αλλά και από τα σύγχρονα ρεύματα και ιδιαίτερα τον κυβισμό. Επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του στην ανθρώπινη μορφή, δημιούργησε συνθέσεις στις οποίες η μνημειακή απόδοση συνδυάζεται με κυβιστικά πρότυπα, όπου κυριαρχούν οι μεγάλες χρωματικές επιφάνειες και μία ρεαλιστικής διάθεσης συνολικότερη πραγμάτευση.