Δούκας Λουκάς

Ξεκίνησε τη μαθητεία του στο εργαστήριο του Δημητρίου Φιλιππότη και συνέχισε κοντά στον Θωμά Θωμόπουλο. Το 1903 γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών και το 1909 πήρε από το Αβερώφειο κληροδότημα μηνιαία επιχορήγηση. Το 1911-1912 έλαβε το Χρυσοβέργειο βραβείο και το 1914 πήρε υποτροφία για σπουδές στο εξωτερικό, την οποία χρησιμοποίησε από το 1919, λόγω της κήρυξης του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1919 έφτασε στο Παρίσι και γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου σπούδασε κοντά στον Ζαν Μπουσέ. Το 1923 επέστρεψε στην Αθήνα και άνοιξε εργαστήριο, ενώ το 1925 διορίστηκε έκτακτος καθηγητής Πλαστικής στο Πολυτεχνείο.

Πήρε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στη Ελλάδα και το εξωτερικό, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται συμμετοχές σε εκθέσεις του Συλλόγου Ελλήνων Καλλιτεχνών και η Ελληνογαλλική έκθεση το 1918 στην Αθήνα, ενώ μετά το θάνατό του, το 1926, οργανώθηκε αναδρομική παρουσίαση του έργου του στον Παρνασσό. Έργα του εκτέθηκαν επίσης στην Πανελλήνια έκθεση του 1948.

Το καλλιτεχνικό ιδίωμα του Λουκά Δούκα, που διαμορφώθηκε κυρίως κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Παρίσι με σαφείς, μεταξύ άλλων, επιρροές από τη γλυπτική του Ροντέν, κινείται μεταξύ ρεαλισμού και εξπρεσιονισμού. Στις δημιουργίες του είναι φανερή η επιδίωξή του άλλοτε για την απόδοση της πραγματικότητας με την επιλογή ρεαλιστικών θεμάτων και άλλοτε για τον τονισμό του εκφραστικού πάθους μέσω της εξπρεσιονιστικής παραμόρφωσης.