Καλλιβωκάς Διονύσιος

Μαθητής του Νικόλαου Καντούνη στη Ζάκυνθο, σπούδασε στη συνέχεια στην Ιταλία, και συγκεκριμένα στην Ακαδημία του Αγίου Λουκά στη Ρώμη και στη Βασιλική Ακαδημία της Φλωρεντίας. Αφού έζησε δώδεκα χρόνια στη Φλωρεντία, επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του και ασχολήθηκε με τη ζωγραφική εικόνων για εκκλησίες, ενώ επίσης δίδαξε τόσο στη Λευκάδα όσο και στην Ιόνιο Ακαδημία της Κέρκυρας (1858-1864). Το 1867 πήρε μέρος στην Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού με δύο πορτρέτα. Τιμήθηκε με χάλκινο μετάλλιο στην έκθεση των Ολυμπίων του 1870, ενώ σε εκείνη του 1875 εξέθεσε αντίγραφα έργων της Αναγέννησης και του Μπαρόκ και απέσπασε το αργυρό βραβείο.

Εκπρόσωπος της επτανησιακής τέχνης, ζωγράφισε τόσο πρωτότυπα έργα όσο και αντίγραφα, ασχολούμενος κυρίως με τις θρησκευτικές σκηνές και την προσωπογραφία. Ακολουθεί σε μεγάλο βαθμό τα ακαδημαϊκά πρότυπα του 18ου αιώνα, ενώ στα πορτρέτα, που ανταποκρίνονται στις προσδοκίες της αστικής πελατείας του, δίνει έμφαση στην ευγένεια των χαρακτηριστικών των εικονιζομένων.