Καραγάτση Νίκη

Το 1931 άρχισε να σπουδάζει στη Σχολή Καλών Τεχνών, αρχικά κοντά στον Παύλο Μαθιόπουλο και τον Δημήτριο Γερανιώτη και στη συνέχεια στα εργαστήρια του Ουμβέρτου Αργυρού και του Κωνσταντίνου Παρθένη, το 1935 όμως διέκοψε τις σπουδές της για να παντρευτεί τον συγγραφέα Μ. Καραγάτση. Μετά την απελευθέρωση και αφού για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα είχε εγκαταλείψει τη ζωγραφική, παρακολούθησε μαθήματα χαλκογραφίας στο εργαστήριο του Γιάννη Κεφαλληνού και άρχισε πάλι να ζωγραφίζει. Το 1950 παρουσίασε για πρώτη φορά έργα της στην έκθεση της ομάδας “Στάθμη”, ενώ το 1956 οργάνωσε στην Αίθουσα Πέην την πρώτη της ατομική. Ακολούθησαν άλλες ατομικές, καθώς και συμμετοχές σε Πανελλήνιες και ομαδικές εντός και εκτός Ελλάδος, όπως η Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας το 1965. Το 1988 το έργο της παρουσιάστηκε σε αναδρομική έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη. Πιστή στην παραστατική ζωγραφική, απεικόνισε τοπία, νεκρές φύσεις και σκηνές της καθημερινής ζωής, καθώς και πρόσωπα που συνδέονται με τα προσωπικά της βιώματα και τον οικείο της χώρο. Οι συνθέσεις της, με έντονα στοιχεία ελληνικότητας, διακατέχονται από μία συναισθηματική, αλλά συγχρόνως ρεαλιστική διάθεση, χωρίς ιδιαίτερο τονισμό των λεπτομερειών και με κυρίαρχο στοιχείο το χρώμα.