Κοντός Δημήτρης

Μαθητής του Γιάννη Μόραλη στη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου σπούδασε ζωγραφική κατά τα έτη 1950 – 1955, συνέχισε με σπουδές στη Ρώμη (1956 – 1961). Εκεί, μαζί με τους Γιάννη Γαΐτη, Βλάση Κανιάρη, Νίκο Κεσσανλή και Κώστα Τσόκλη, ίδρυσε την “Ομάδα Σίγμα”. Έχοντας ήδη παρουσιάσει έργα του σε ομαδικές εκθέσεις στο εξωτερικό, και κυρίως σε πόλεις της Ιταλίας, αλλά και σε Πανελλήνιες εκθέσεις από το 1960, επέστρεψε στην Ελλάδα το 1964, μετά από την παραμονή του στο Παρίσι κατά το διάστημα 1961 – 1963, και διορίστηκε στην έδρα Ελευθέρου Σχεδίου της Σχολής Αρχιτεκτόνων του Μετσόβειου Πολυτεχνείου. Το 1974 εξασφάλισε υποτροφία από το Ίδρυμα Ford και το 1975 παρουσίασε ατομική έκθεση στο “Δεσμό”. Το 1984 εξελέγη καθηγητής στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, ενώ αργότερα διετέλεσε και πρόεδρός του.

Από τους σημαντικότερους Έλληνες που κινήθηκαν στο χώρο της αφαίρεσης, ξεπέρασε τα παραδοσιακά όρια του πλαισίου σε έργα με δυναμική να προεκταθούν επ’ άπειρον στον τοίχο ή στον ελεύθερο χώρο, χρησιμοποίησε τη χειρονομιακή γραφή και καλλιέργησε την άμορφη και την εννοιολογική τέχνη – στις σειρές έργων του Μεταμορφώσεις και Ομογενέσεις – ενώ σε δημιουργίες όπως τα Παιχνίδια για μεγάλα παιδιά ή το Εικαστικό Μυθιστόρημα στόχευσε στη συμμετοχή του θεατή στο καλλιτέχνημα, και αναδείχτηκε έτσι σε πρωτοπόρο καλλιτέχνη σε διεθνές επίπεδο.