Μυλωνά Άλεξ

Πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από μια αγγλίδα ζωγράφο σε ηλικία 8-10 ετών, καθώς οι γονείς της δεν έμειναν αδιάφοροι μπροστά στην κλίση της στην τέχνη που πολύ νωρίς έδειξε. Συνέχισε τις σπουδές της το 1942 στο Κολέγιο Αθηνών, κοντά στον Νίκο Νάκη, ενώ το 1945, ήδη μητέρα ενός παιδιού, εισήχθη στη Σχολή Καλών Τεχνών και σπούδασε γλυπτική με δάσκαλο τον Μιχάλη Τόμπρο. Τα χρόνια που ακολούθησαν ήρθε σε επαφή με έλληνες και ξένους καλλιτέχνες, όπως ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ο Χένρι Μουρ, ο Αλμπέρτο Τζακομέτι, ο Όσιπ Ζάντκιν και ο Ζαν Αρπ. Το 1954 έγινε μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας “Το Εργαστήρι”. Το ίδιο έτος κέρδισε το β΄ Πανελλήνιο βραβείο για το μνημείο των εκτελεσθέντων από τους Γερμανούς στη Νίκαια. Συγκαταλέγεται επίσης στα ιδρυτικά μέλη του Καλλιτεχνικού Σωματείου Ελληνίδων, του οποίου υπήρξε και αντιπρόεδρος.

Έχει παρουσιάσει το έργο της σε ατομικές και σημαντικές ομαδικές εκθέσεις, ανάμεσα στις οποίες περιλαμβάνονται Πανελλήνιες, οι Μπιενάλε της Βενετίας το 1960, του Σάο Πάολο το 1961 και του Μόντρεαλ το 1968, η Διεθνής Έκθεση Σύγχρονης Γλυπτικής (Exposition Internationale de Sculpture Contemporain) και η έκθεση “Έλληνες Ζωγράφοι και Γλύπτες στο Παρίσι” (Peintres et Sculpteurs Grecs de Paris), που οργανώθηκαν στη γαλλική πρωτεύουσα το 1961 και το 1962 αντίστοιχα. Το 1986 οργανώθηκε από την Εθνική Πινακοθήκη αναδρομική έκθεση του έργου της.

Ξεκινώντας με έργα σε πέτρα ή μπρούντζο, που έχουν ως θέμα την ανθρώπινη μορφή και χαρακτηρίζονται από σχηματοποίηση και τονισμό των όγκων, η Άλεξ Μυλωνά σταδιακά προχώρησε στην αφαίρεση. Ήδη πριν το 1960 είχε διαμορφώσει το προσωπικό της λεξιλόγιο, δημιουργώντας έργα σε μέταλλο που διακρίνονται για το εξπρεσιονιστικό τους περιεχόμενο, τις έντονα γωνιώδεις απολήξεις, την προβολή των εκφραστικών δυνατοτήτων του υλικού, τις κάθε είδους αντιθέσεις, τον περιορισμό του θέματος σε στοιχείο δευτερεύουσας σημασίας, αλλά και την κατάργηση της τρίτης διάστασης. Τα χαρακτηριστικά αυτά, αλλά και η επαναφορά του βάθους στις συνθέσεις, θα κυριαρχήσουν και στα έργα των επόμενων ετών, οπότε παρατηρείται και μια τάση προς αρχαΐζοντα και αρχετυπικά στοιχεία, όπως είναι ο διπλός πέλεκυς και ο σταυρός, ενώ παραστατικά στοιχεία συνδυάζονται με αφηρημένα θέματα.