Πάστρα Ναυσικά

Ξεκίνησε τις σπουδές της στη Sommerakademie (1957) του Σάλτσμπουργκ, όπου πήρε μαθήματα γλυπτικής από τον Έβαλντ Ματαρέ, και συνέχισε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης (1957-1962), όπου διδάχτηκε γλυπτική από τον Φριτς Βοτρούμπα. Σπούδασε επίσης Κοινωνιολογία της Τέχνης στην Ecole Pratique des Hautes Etudes (1967-1973) στο Παρίσι, κοντά στον Ζαν Κασσού. Το 1971 το γαλλικό κράτος της απένειμε το Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας για το έργο της “Σύνεκτρον”.

Το 1963 πραγματοποίησε την πρώτη ατομική της έκθεση στην γκαλερί Wurthle στη Βιέννη και ακολούθησαν ατομικές παρουσιάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει επίσης λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται το Σαλόν της Νέας Γλυπτικής στο Παρίσι, η Διεθνής Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης (International Exhibition of Contemporary Art) στο Ντίσελντορφ το 1973, τα Ευρωπάλια στο Βέλγιο και η Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας το 1982, όπου κέρδισε το Γ΄ βραβείο γλυπτικής, καθώς και η έκθεση “Μεταμορφώσεις του Μοντέρνου” στην Εθνική Πινακοθήκη το 1992.

Ξεκινώντας με έργα ανθρωποκεντρικά, η Ναυσικά Πάστρα σταδιακά προχώρησε στην αφαίρεση. Από το 1968 διαμόρφωσε μια προσωπική πλαστική γλώσσα, όπου καθοριστικό ρόλο διαδραματίζουν οι μαθηματικές σχέσεις και οι πειραματισμοί με τα γεωμετρικά σχήματα. Αποτέλεσμα των πειραματισμών της σε αυτή την κατεύθυνση ήταν το “Σύνεκτρον”, ένα νέο δυναμικό δισδιάστατο σχήμα, που προέκυψε από το συνδυασμό του κύκλου και του τετραγώνου και ανήκει στη σειρά “Αναλογικά”. Στην πορεία τα “Αναλογικά” θα ενσωματώσουν την τρίτη διάσταση σε γλυπτά βασισμένα σε ρυθμικές σχέσεις ημικυκλίων και ορθών γωνιών που, στη δεκαετία του ΄90, θα γίνουν περισσότερο δυναμικές μέσα στον τρισδιάστατο χώρο, ενώ στην εξέλιξή τους τα έργα της θα αποτελέσουν την αναπαράσταση της υλικής διάστασης των πραγμάτων μέσα στο χώρο και στο χρόνο.