Πλακωτάρης Κώστας

Ο Κώστας Πλακωτάρης πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής στη Ροβέρτειο Σχολή στην Κωνσταντινούπολη, κοντά στον Κ. Ι. Κώτη. Το 1922 φεύγει για σπουδές στη Γερμανία και εγγράφεται στα εργαστήρια ζωγραφικής και χαρακτικής της Reihmann Kunstschule στο Βερολίνο, με δάσκαλο το νεωτεριστή ζωγράφο, μέλους της November Gruppe, Moritz Melzer. Στο Βερολίνο ο Κώστας Πλακωτάρης σπούδασε επίσης πολιτικές και οικονομικές επιστήμες. Θα εγκατασταθεί στην Αθήνα το 1925, αφού προηγουμένως, μέσα στο 1924, περάσει δέκα μήνες στο Παρίσι. Ο ίδιος σημειώνει στο βιογραφικό του σημείωμα: «η κίνησι των κυβιστών που άκμαζε τότε στην Γερμανία με επηρέασε […]. Σιγά, σιγά όμως κατάλαβα ότι όλα τα κινήματα αυτά κυβισμός, κονστρουκτιβισμός, κλπ. με περιόριζαν και γύρισα πάλι στην μελέτη της φύσης και τον ρεαλισμό».
Πράγματι, ειδικά στα έργα που φιλοτεχνεί κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, αναγνωρίζονται απηχήσεις της προβληματικής του αναλυτικού κυβισμού και του ορφισμού• τα περιγράμματα των μορφών, που ωστόσο παραμένουν αναγνωρίσιμες, διαλύονται, εντείνεται η έμφαση στην αυστηρή γεωμετρία της σύνθεσης, και το χρώμα, άλλοτε πλακάτο και άλλοτε με τονικές διαβαθμίσεις, επιτείνει την αίσθηση της απλοποίησης.

Ο Κώστας Πλακωτάρης δίδαξε τεχνικά στην Αναργύρειο Σχολή Σπετσών (1930-1935), υπήρξε καθηγητής χειροτεχνίας στο Κολέγιο Αθηνών (1937-1940, 1950-1959) και τεχνολογίας υλικών στο ΑΤΙ [Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο (1959-1961)]. Η εξαιρετική τεχνική του κατάρτιση εξάλλου αποτυπώνεται στην εργασία του «Υλικά και τεχνική στη ζωγραφική και διακοσμητική» (Αθήνα, 1969). Εργάστηκε ακόμη ως καλλιτεχνικός συντάκτης του εικονογραφημένου περιοδικού «Αγροτικόν Μέλλον» (1937-1941). Την ίδια περίοδο (1937-1940) υπήρξε μέλος της ομάδας «Ελεύθεροι Καλλιτέχναι» και από το 1945 ως το 1947 γενικός γραμματέας του ΚΕΕ (ΕΕΤΕ) [Καλλιτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας]. Στα χρόνια της κατοχής εντάχθηκε στο ΕΑΜ.

Ο Πλακωτάρης πραγματοποίησε ατομικές εκθέσεις που κίνησαν το ενδιαφέρον της τεχνοκριτικής και συμμετείχε σε ομαδικές. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουμε ενδεικτικά την πρώτη ατομική του έκθεση στο «Ρόμβο» το 1948, τις εκθέσεις του στο «Ζυγό» (1959, 1961) και στις «Νέες Μορφές» (1966, 1968), την έκθεση με την οποία τον τίμησε μετά το θάνατό του η Εθνική Πινακοθήκη (1978), τη συμμετοχή του στη Μπιενάλε της Βενετίας το 1936, την παρουσία του στις εκθέσεις της ομάδας «Ελεύθεροι Καλλιτέχναι» (1937, 1939, 1940), καθώς και στις Πανελλήνιες εκθέσεις των ετών 1938, 1939, 1940, 1952, 1957, 1960, 1963, 1967, αλλά και, επίσης επί σειρά ετών, στο Salon International de l’Art Libre του Παρισιού (όπου μάλιστα, στα 1967, απέσπασε το Αργυρό Μετάλλιο).