Μαρία Σ. Κασσιμάτη (εκμαγείο από το άγαλμα της Μαρίας Κασσιμάτη στον οικογενειακό τάφο του Δήμου Γεωργούλα στο Α΄ Νεκροταφείο της Αθήνας), 1890

Παράλληλα με τις ελεύθερης έμπνευσης, ρεαλιστικού περιεχομένου συνθέσεις, ο Φιλιππότης δημιούργησε και έργα από παραγγελίες, όπως ορισμένα από τα πιο αξιόλογα ταφικά μνημεία στο Α΄ Νεκροταφείο. Στα έργα αυτά, συνήθως, ρεαλιστικά αποδοσμένες μορφές εντάσσονται σε κάποιο αρχαιοπρεπές πλαίσιο, όπως στήλες ή ναΐσκους.

Το εκμαγείο της Μαρίας Σ. Κασσιμάτη (1890) από τον οικογενειακό τάφο του Δημητρίου Γεωργούλα στο Α΄ Νεκροταφείο της Αθήνας δίνει μια εικόνα από τα πιο χαρακτηριστικά ταφικά μνημεία του Φιλιππότη.

Η Μαρία Κασσιμάτη δεσπόζει πλάι στο ταφικό κτίσμα, σε μια απόλυτα ρεαλιστική εκδοχή ενός αρχαιοελληνικού προτύπου του 4ου π.Χ. αιώνα, που πέρασε στην Αγριππίνα και την Αγία Ελένη του 4ου μ.Χ. αιώνα και τη μητέρα του Ναπολέοντα Letizia Ramolino Bonabarte (1804-1807) του Antonio Canova, για να καταλήξει στην “Πηνελόπη” (1873) του Λεωνίδα Δρόση.

Το εκμαγείο περιήλθε στη συλλογή το 1980, με ενέργειες του διευθυντή Δημήτρη Παπαστάμου. Το 1979 ο Δημήτρης Παπαστάμος είχε ζητήσει από τον δήμαρχο της Αθήνας Δημήτρη Μπέη να επιτραπεί η λήψη γύψινων εκμαγείων από επιτύμβια γλυπτά του Α΄ Νεκροταφείου, επισημαίνοντας τον κίνδυνο καταστροφής τους, όπως και άλλων μαρμάρινων έργων τέχνης που βρίσκονταν σε υπαίθριους χώρους. Ο Δημήτρης Μπέης δέχθηκε την πρόταση και η Πινακοθήκη προχώρησε στη δημιουργία 11 εκμαγείων από τα πιο χαρακτηριστικά και αξιόλογα μνημεία της επιτύμβιας γλυπτικής της τελευταίας περίπου τριακονταετίας του 19ου αιώνα, εμπλουτίζοντας έτσι τη συλλογή και με έργα ταφικής γλυπτικής.