Καμπαδάκης Κυριάκος

Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών του Βερολίνου με δάσκαλο τον Πάουλ Ντίρκες (1961-1966). Κατά την παραμονή του στη γερμανική πρωτεύουσα, διατηρούσε εργαστήριο, ενώ υπήρξε μέλος του Επαγγελματικού Συλλόγου Καλλιτεχνών Βερολίνου. Από το 1975, που εγκαταστάθηκε οριστικά στη Θεσσαλονίκη, ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα, που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει συμμετοχή στην ίδρυση του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βορείου Ελλάδος. Παρουσίασε το έργο του στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται ατομικές στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο (Θεσσαλονίκη, 1985), στην Πινακοθήκη Πιερίδη (Αθήνα, 1988) και στο Διεθνές Φεστιβάλ της Πάτρας (1990), καθώς και συμμετοχές στην Πανελλήνια έκθεση του 1987 και στη Διεθνή Συνάντηση Γλυπτών (1991) στην Caen της Γαλλίας.

Επίκεντρο της γλυπτικής του Κυριάκου Καμπαδάκη υπήρξε η ανθρώπινη μορφή, που ανυψώνεται σε σύμβολο μέσα από ενότητες με χαρακτηριστικούς τίτλους όπως “Μοναξιά”, “Torso”, “Νίκη”, “Ίκαρος-Άλμα”, “Γενεσιουργίες”. Δουλεμένη συνήθως σε ξύλο ή ορείχαλκο και, σπανιότερα, σε πέτρα ή μάρμαρο, αρχικά περισσότερο στατική και στη συνέχεια έντονα κινημένη, υποβάλλεται σε μια διαδικασία αφαίρεσης και εξπρεσιονιστικής παραμόρφωσης, εκφράζοντας με ποικίλους τρόπους την υπαρξιακή αγωνία του καλλιτέχνη.