Καπάνταης Βάσος

Μικρασιατικής καταγωγής, σπούδασε γλυπτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (1942-1947) με δασκάλους τους Κώστα Δημητριάδη και Μιχάλη Τόμπρο, και αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τιμήθηκε με βραβεία σε πανελλήνιους διαγωνισμούς γλυπτικής, καθώς και με τιμητικά διπλώματα σε διεθνείς εκθέσεις. Καλλιτέχνης με ποικίλα πνευματικά ενδιαφέροντα, εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές “Εν Περγάμω” (1953) και “Τη Κύπρω” (1975), ενώ μετά το θάνατό του εκδόθηκε η μελέτη του “Η Ειρηνική Παλιννόστηση του Ελληνισμού στη Μικρασία” (1992).

Η ιδεολογία του δεν του επέτρεψε να παρουσιάσει τη γλυπτική του σε ατομικές εκθέσεις, παρά μόνο σε ομαδικές, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται εκθέσεις μεταλλίων και Πανελλήνιες, ενώ μετά το θάνατό του, το 1992, οργανώθηκε αναδρομική παρουσίαση του έργου του στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων.

Η καταγωγή του από την Πέργαμο της Μικράς Ασίας και η γοητεία που ασκούσαν οι χαμένες πατρίδες της Ιωνίας, συντέλεσαν έτσι ώστε ο θεματικός άξονας του έργου του Βάσου Καπάνταη να είναι η ιστορία αυτού του τόπου και των ανθρώπων της. Προσπαθώντας να μορφοποιήσει τα συναισθήματα που του γεννούσε η πανάρχαιη αυτή κοιτίδα πολιτισμών, χρησιμοποίησε παραδοσιακούς τύπους και σύγχρονες κατακτήσεις, και δημιούργησε έργα με έντονες επιρροές από την αρχαϊκή τέχνη, με σχηματοποίηση, λιτότητα, απουσία περιττών στοιχείων, έμφαση στο ουσιώδες, αφηρημένα και κυβιστικά στοιχεία. Ο συνδυασμός όλων αυτών είχε ως αποτέλεσμα συνθέσεις με έντονο συμβολικό και συχνά εξπρεσιονιστικό χαρακτήρα. Τα ίδια χαρακτηριστικά, καθώς και μια ιδιαίτερη ικανότητα στην αποτύπωση των λεπτομερειών παρατηρούνται επίσης στα ανάγλυφα και τα μετάλλια που φιλοτέχνησε.