Κωνσταντίνου Δημήτρης

Κυπριακής καταγωγής, σπούδασε στην Αλεξάνδρεια, στην Ιταλική Τεχνική Σχολή Don Bosco κοντά στον A. Giannoti. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται Παγκύπριες, η Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας του 1970, όπου κέρδισε το 2ο βραβείο γλυπτικής, Πανελλήνιες, καθώς και η έκθεση “Η Σύγχρονη Ελληνική Γλυπτική” (La Sculpture Grecque Contemporaine) που έγινε στο Παρίσι το 1991.

Η ενασχόληση του Δημήτρη Κωνσταντίνου με την αναπαράσταση της ανθρώπινης μορφής υπήρξε σύντομη και βασίστηκε στην εξπρεσιονιστική παραμόρφωση, για να εκφράσει τη διαμαρτυρία του στα δραματικά γεγονότα της Κύπρου. Η εισαγωγή του στοιχείου της κίνησης στο γλυπτικό του έργο αποτέλεσε έναν από τους βασικούς προβληματισμούς του. Από το 1970 περίπου άρχισε να χρησιμοποιεί αρθρωτά γεωμετρικά στοιχεία και να δημιουργεί γλυπτικές κατασκευές, στις οποίες ο θεατής συμμετέχει στον μετασχηματισμό της πλαστικής εικόνας με την αφή, ενώ στη συνέχεια το ενδιαφέρον του εντοπίστηκε στο συνδυασμό και την ανάπτυξη γεωμετρικών σχημάτων, καθώς και στην εκμετάλλευση του κενού για την ανάδειξη των συνθέσεών του. Ο ρυθμός, η λιτότητα, η αρμονική ανάπτυξη των όγκων, η πλαστική αίσθηση και η τεκτονική δομή είναι χαρακτηριστικά που διατρέχουν το έργο του στο σύνολό του.