Μελά-Κωνσταντινίδη Ναταλία

Σπούδασε γλυπτική στη Σχολή Καλών Τεχνών (1942-1947) με δασκάλους τους Κώστα Δημητριάδη και Μιχάλη Τόμπρο. Δούλεψε επίσης στο εργαστήριο του Θανάση Απάρτη.

Έχει πραγματοποιήσει ατομικές παρουσιάσεις του έργου της στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται Πανελλήνιες, εκθέσεις της ομάδας “Αρμός” (1949, 1950), της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος, και η Μπιενάλε του Σάο Πάουλο το 1965.

Από το ξεκίνημα της δημιουργικής της πορείας και ως το 1960 περίπου το έργο της Ναταλίας Μελά ακολουθεί παραδοσιακές τάσεις, καθώς, στο μεγαλύτερο μέρος του, περιλαμβάνει παραγγελίες και προτομές, δουλεμένες σε μάρμαρο ή πέτρα. Από το 1960 περίπου και εξής δουλεύει περισσότερο το μέταλλο, οι ιδιότητες του οποίου παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της νέας αισθητικής της. Στοιχεία της αφαίρεσης γίνονται τώρα πολύ συχνά στο έργο της, χωρίς ωστόσο να εγκαταλείψει εντελώς την παράσταση του φυσικού αντικειμένου. Αντλεί τα θέματά της από το φυσικό και ζωικό κόσμο και τη μυθολογία. Ιδιαίτερα στο μοτίβο του ζώου βρίσκει το κατάλληλο έδαφος για να αποδώσει όλη τη δύναμη και τη ζωτικότητα της φύσης.