Βυζάντιος Κωνσταντίνος (Ντίκος)

Πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον πατέρα του, Περικλή Βυζάντιο. Στη συνέχεια σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών (1938-1942) και το 1946, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Παρίσι, φοιτώντας στις ακαδημίες Julian και Grande Chaumiere. Εγκατεστημένος από τότε μόνιμα στη γαλλική πρωτεύουσα, συνδέθηκε με τον Alberto Giacometti, τον Christian Zervos, τον Ευγένιο Ιονέσκο και τον Δημήτρη Γαλάνη, από τον οποίο διδάχτηκε την τέχνη της χαρακτικής.

Το 1951 παρουσίασε την πρώτη ατομική του έκθεση στη γκαλερί Ariel. Ακολούθησαν ατομικές παρουσιάσεις τόσο στη Γαλλία όσο και σε άλλες χώρες της Ευρώπης και την Αθήνα, μερικές από τις οποίες προλόγισαν ο Ευγένιος Ιονέσκο, ο Michel Foucault και άλλες προσωπικότητες των τεχνών και των γραμμάτων. Πολυάριθμες είναι επίσης και οι συμμετοχές του σε σημαντικές ομαδικές διοργανώσεις στη Γαλλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Ξεκινώντας από την παραστατική απόδοση με επίκεντρο την ανθρώπινη μορφή αλλά και το τοπίο, εγκατέλειψε σύντομα τα διδάγματα των δασκάλων του υιοθετώντας ένα προσωπικό ύφος. Αργότερα στράφηκε για ένα διάστημα στην αφηρημένη ζωγραφική, για να επανέλθει στη συνέχεια στην παραστατική απεικόνιση. Εισάγοντας στη θεματογραφία του και τη νεκρή φύση, δημιούργησε συνθέσεις με μια ιδιόμορφη προοπτική που υποβάλλει μία αινιγματική ατμόσφαιρα και ένα “προβληματικό” χώρο, στον οποίο εντάσσει μορφές με μανιεριστικά χαρακτηριστικά σε παράδοξες θέσεις και στάσεις.