Μαλάμος Κωνσταντίνος

Έζησε τα παιδικά του χρόνια στη Ζίτσα και, αργότερα, στα Ιωάννινα. Από το 1932 έως το 1937 σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δασκάλους τους Παύλο Μαθιόπουλο, Ουμβέρτο Αργυρό και Κωνσταντίνο Παρθένη. Το 1938 διορίστηκε στο καλλιτεχνικό τμήμα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, απ’ όπου τον απέλυσε η κατοχική κυβέρνηση. Το 1944 δεν αποδέχτηκε το διορισμό του στη θέση του Διευθυντή του παραρτήματος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών στην Τήνο. Το 1946 παρουσίασε για πρώτη φορά έργα του στο αθηναϊκό κοινό σε ομαδική έκθεση στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Ακολούθησαν ατομικές εκθέσεις και συμμετοχές σε ομαδικές παρουσιάσεις. Δίδαξε επίσης το μάθημα των καλλιτεχνικών στο Κολέγιο Αθηνών από το 1946 και σχεδιασμό γραμμάτων στη Σχολή Βακαλό την περίοδο 1958 – 1962. Το 1960 ίδρυσε στα Ιωάννινα την Πινακοθήκη Νεοελληνικής Τέχνης. Το 1992 το Ε.Ε.Τ.Ε. τον εξέλεξε υποψήφιο για το βραβείο της U.N.E.S.C.O. για την ειρήνη. Έχει διατελέσει μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και πρόεδρος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής της Εθνικής Πινακοθήκης. Το 1994 πραγματοποιήθηκε αναδρομική έκθεση του έργου του στην γκαλερί “Αργώ”.

Το έργο του συνεχίζει σε κάποιο βαθμό τις αναζητήσεις της “Γενιάς του ’30” και ενσωματώνει πειραματισμούς στην κατεύθυνση του Ρεαλισμού.