Βυζάντιος Περικλής

Σε ηλικία δέκα εννέα ετών μετέβη στο Μόναχο με σκοπό να σπουδάσει νομικά, γρήγορα όμως έφυγε για το Παρίσι, όπου σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών και στην Aκαδημία Julian. Στη γαλλική πρωτεύουσα γνωρίστηκε με σημαντικούς καλλιτέχνες, όπως ο Juan Gris και ο Kees van Dongen. Επέστρεψε στην Ελλάδα και στα 1921 – 1922 πήρε μέρος στη Μικρασιατική εκστρατεία, απεικονίζοντας πολεμικές σκηνές, οι οποίες χάθηκαν κατά την οπισθοχώρηση, αφού προηγουμένως είχαν εκτεθεί στο Ζάππειο και τη Σμύρνη. Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της “Ομάδας Τέχνη”, στις εκθέσεις της οποίας συμμετείχε (1919, 1920, 1930), και, στα 1938, του “Συνδέσμου Ελλήνων Ζωγράφων”, του οποίου εξελέγη πρόεδρος. Το 1928 μετείχε στην οργάνωση της καλλιτεχνικής λέσχης “Ατελιέ”, τη μετέπειτα “Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών”, και το 1934 ίδρυσε μαζί με τη ζωγράφο Αλέκα Στύλου την πρώτη ιδιωτική σχολή ζωγραφικής στην Αθήνα, η οποία λειτούργησε ως την Κατοχή. Το 1939 διορίστηκε διευθυντής των παραρτημάτων της Σχολής Καλών Τεχνών στην Ύδρα και τους Δελφούς. Εκτός από τη ζωγραφική, ασχολήθηκε επίσης με τη γελοιογραφία και τη σκηνογραφία, δουλεύοντας μάλιστα από το 1930 ως σκηνογράφος στο Εθνικό Θέατρο. Η εκθεσιακή του δραστηριότητα περιλαμβάνει επίσης συμμετοχές στις Πανελλήνιες μεταξύ των ετών 1938 – 1965, στην Μπιενάλε της Βενετίας του 1934 και την Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού το 1937, καθώς και ατομικές εκθέσεις (“Στρατηγοπούλου” 1927, 1930, 1939, “Στούντιο” 1934, 1937, “Ζυγός” 1958, 1964, Εθνική Πινακοθήκη 1972). Μεταθανάτιες αναδρομικές παρουσιάσεις του έργου του έχουν πραγματοποιηθεί στην Εθνική Πινακοθήκη (1984) και στο Μέγαρο Μελά (1994).

Στις πρώιμες δημιουργίες του ανήκουν έργα επηρεασμένα από τη γαλλική καλλιτεχνική παράδοση, κυρίως σκηνές από τη ζωή στο αστικό περιβάλλον, αλλά και προσωπογραφίες, ενώ αργότερα τον απασχόλησε η απεικόνιση του τοπίου, το οποίο απέδωσε με χρωματική ευαισθησία, δίνοντας έμφαση στο μεταβλητό και το στιγμιαίο.