Καστριώτης Γεώργιος

Μετά το θάνατο του πατέρα του, ο Γεώργιος Καστριώτης μετακόμισε με την οικογένειά του στο Παρίσι. Μεγαλώνοντας σε ένα περιβάλλον όπου όλοι είχαν καλλιτεχνικές ανησυχίες, από πολύ μικρή ηλικία φανέρωσε την κλίση του στη γλυπτική πλάθοντας μικρές μορφές σε πηλό. Το 1917 γράφτηκε στη Σχολή Μηχανικών της Λωζάνης, φοίτησε όμως για δύο μόνο χρόνια, καθώς προβλήματα υγείας τον ανάγκασαν να διακόψει. Το 1926 αποφάσισε να σπουδάσει γλυπτική και την ίδια χρονιά έγινε δεκτός στην Ακαδημία Γκραντ Σωμιέρ, φοιτώντας στο εργαστήριο του Αντουάν Μπουρντέλ. Ωστόσο το 1928, μετά από πιέσεις της μητέρας του και παρά τη μεσολάβηση του δασκάλου του, επέστρεψε στην Αθήνα. Εργάστηκε ως συντηρητής στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και στο Μουσείο Ακροπόλεως την περίοδο 1935-1936, το 1936 όμως εγκατέλειψε τις θέσεις αυτές για να αφοσιωθεί στη γλυπτική. Η συστηματική ενασχόλησή του με τη γλυπτική ξεκίνησε το 1946, δημιουργώντας από τότε και ως το θάνατό του περισσότερα από ογδόντα γλυπτά.

Το 1958 παρουσίασε την πρώτη ατομική του έκθεση στον Παρνασσό. Έλαβε επίσης μέρος σε ομαδικές και Πανελλήνιες, ενώ το 1972 το έργο του παρουσιάστηκε σε μεταθανάτια αναδρομική έκθεση στο Δημαρχείο του Πειραιά.

Με αφετηρία την ανθρώπινη μορφή και ιδιαίτερα τη γυναικεία, ο Καστριώτης δημιούργησε συνθέσεις με έντονη μνημειακή διάθεση, τις οποίες ανάγει σε σύμβολα. Τα έργα του συνδυάζουν ρεαλιστικά και εξπρεσιονιστικά στοιχεία, ενώ η επίδραση του Μπουρντέλ, εμφανής περισσότερο στις πρωιμότερες συνθέσεις του, εντοπίζεται κυρίως στον τρόπο απόδοσης των επιφανειών.